Uruchamianie Testu Formularza

Liczba na samej górze strony oceny to Twój ogólny wynik, będący średnią ważoną Twoich Umiejętności, Siły i Równowagi. Ulepszenia w każdym z tych obszarów mogą pomóc poprawić Twój ogólny wynik. Na podstawie wyniku Twoja indywidualna postawa biegowa jest klasyfikowana jako biegacz w powietrzu lub biegacz po ziemi.

Pozycja w powietrzu i na ziemi to dwie najczęstsze formy postawy podczas biegania. Żadne z nich nie jest koniecznie „lepsze” od drugiego, ponieważ każdy z nich ma inne mocne i słabe strony. W przypadku obu typów biegacz w dobrej formie może biegać wydajniej, przy mniejszym wysiłku potrzebnym do popchnięcia go do przodu.

Biegacze naziemni poruszają się szybciej, zwiększając swoją kadencję. Charakteryzują się dłuższym kontaktem z podłożem, krótszym czasem przebywania w powietrzu, większym wymachem ramion i uderzeniem bardziej tylną nogą. Ogólnie rzecz biorąc, mają niższy środek masy ciała. Ze względu na tę technikę napędu kroku, biegacze po ziemi są bardziej podatni na przekroczenie kroku (lądowanie ze stopą daleko przed sobą lub „uderzenie piętą”), co powoduje większy nacisk na stawy, a w niektórych przypadkach może prowadzić do kontuzji kolana . Wpływ lądowania biegacza po ziemi jest bardziej zauważalny (1,5–3-krotność masy ciała). Powtarzające się uderzenia podczas biegów długodystansowych mogą skutkować złamaniami naprężeniowymi, uszkodzeniami łąkotki i innymi urazami kości i stawów wynikającymi z przeciążenia. W rezultacie zaleca się biegaczom naziemnym, aby korzystali z treningu siłowego, robili sobie przerwę lub modyfikowali plan treningowy, gdy pojawia się ból lub dyskomfort stawów, a także pracowali nad poprawą formy biegowej, aby uniknąć przekroczenia.

Natomiast biegacze w powietrzu poruszają się szybciej, zwiększając długość kroku. Charakteryzują się krótszym czasem kontaktu z podłożem, krótszym wymachem ramion, lekkim pochyleniem górnej części ciała do przodu i większym przemieszczeniem w pionie („odbijaniem się” od ziemi, co zapewnia więcej czasu w powietrzu). Biegacze w powietrzu wykorzystują mięśnie nóg w większym stopniu niż biegacze naziemni, pochłaniając energię, gdy stopa ląduje na ziemi (proces odśrodkowy) i uwalniając energię, gdy stopa odrywa się od podłoża (faza dośrodkowa). Ponieważ większe obciążenie mięśni i ścięgien, szczególnie ścięgna Achillesa, biegacze powietrzni są podatni na kontuzje związane z zapaleniem ścięgna Achillesa i zapaleniem powięzi podeszwowej. Zaleca się im stosowanie treningu siłowego dolnej części nogi, łuku stopy i ścięgna Achillesa oraz wprowadzenie odpowiednich zmian w planie odpoczynku i treningu, jeśli w mięśniach i ścięgnach pojawi się dyskomfort lub ból.

Centralne punkty danych w teście formy biegowej obejmują trzy kryteria: umiejętności (dane dotyczące czasu na ziemi i kroku), siłę (siła nóg) i równowagę (dominacja lewej lub prawej stopy). Wyniki, które widzisz dla każdego kryterium, są uśredniane z danych zebranych podczas 5-minutowego okresu ciągłego biegu.

Na umiejętność składają się trzy punkty danych: czas na ziemi, kąt uderzenia i współczynnik kroku. Czas na ziemi to dokładnie to, co się wydaje: czas, przez który każda z twoich stóp ma kontakt z podłożem. Kąt uderzenia to kąt, pod jakim stopa wchodzi w pierwszy kontakt z podłożem. Współczynnik kroku jest określany przez wzór powiązany z wysokością kroku (ile „odbije się” od podłoża) i długością kroku (jak daleko pokonuje stopa pomiędzy każdym krokiem).

Druga kategoria, Siła, składa się z dwóch punktów danych. Sztywność nóg mierzy, jak szybko nogi odbijają się po kontakcie z podłożem. Szczytowa siła reakcji podłoża wykorzystuje złożony wzór do pomiaru siły nóg podczas odpychania się od podłoża.

Wreszcie, równowaga jest mierzona jako procent czasu kontaktu z podłożem spędzonego na każdej stopie. Bieganie to zazwyczaj ruch symetryczny, więc brak równowagi może być spowodowany nierównymi drogami, zakrętami lub kontuzjami.

W oparciu o wyniki testu sekcja podsumowująca zawiera krótkie podsumowanie wyników i ogólne sugestie dotyczące poprawy formy biegowej. Zalecamy współpracę z trenerem, aby uzyskać dalsze spostrzeżenia i podjąć możliwe kroki w celu wprowadzenia ulepszeń.

Istnieje możliwość zmiany formy biegowej. Naturalna forma biegowa biegacza pozostaje stabilna, chyba że zmienią się jego umiejętności. W miarę wzrostu umiejętności i tempa możesz stopniowo przechodzić z typu naziemnego do powietrznego. Dzieje się tak ze względu na zwiększenie wyznaczonego tempa, które można osiągnąć jedynie stosując strategię ruchu typu powietrznego (nie dotyczy to jednak wszystkich biegaczy, a optymalna forma biegu może zależeć od indywidualnej osoby i jej unikalnej mechaniki ciała). Można to sobie wyobrazić jako chodzenie ze stałym przyspieszeniem, a następnie konieczność rozpoczęcia biegu, ponieważ chodzenie nie jest już w stanie wykonywać ruchu w tym tempie.

Jeśli biegacz naziemny czuje, że osiąga wąskie gardło w swoich umiejętnościach i tempie, może spróbować zmodyfikować swoją formę biegową, stosując równoległe podejście do formy progresywnej i treningu siłowego. Stosując techniki takie jak ćwiczenia na wysokich kolanach, trening lądowania na stopach i trening rytmu, możesz stopniowo zwiększać swoje wyniki w bieganiu, jednocześnie zapoznając się z powietrznym typem ruchu nóg. Przed rozpoczęciem treningu zalecamy cztery tygodnie treningu siłowego w celu wzmocnienia łuków stóp i łydek. Wzmocnienie łuku stopy można osiągnąć, zwijając ręcznik palcami lub wykonując podnoszenie pięty z własnym obciążeniem, jako dodatek do innych ćwiczeń skokowych, takich jak skakanka. Stosując wspomniane wcześniej techniki, biegacze mogą zmniejszyć ryzyko kontuzji poprzez stopniową i bezpieczną modyfikację formy biegowej oraz wzmocnienie mięśni związanych z przejściem z biegu naziemnego do biegu w powietrzu.

Aby zapewnić dokładne wyniki, test formy biegowej ma określony zakres tempa i próg częstotliwości kroków. Jeśli biegacz nie jest w stanie utrzymać wymaganego zakresu tempa i/lub jego częstotliwość kroków zmienia się zbytnio w trakcie testu, algorytm automatycznie odfiltruje te niestabilne dane. Jeśli nie zostanie zebrana wystarczająca ilość spójnych danych, biegacz może nie zaliczyć testu.

Zakres tempa podczas 5-minutowego stałego wysiłku powinien być podobny do tempa maratonu. Zwykle im szybciej biegniesz, tym lepsza staje się Twoja forma biegowa, ponieważ mechanika ciała staje się bardziej wydajna w zwiększaniu prędkości. Dlatego też test wymaga określonego zakresu tempa do analizy formy biegowej. Jeśli obecne tempo wydaje Ci się zbyt szybkie, rozważ dostosowanie czasu biegu na 10 km, gdy zegarek wyświetli monit przed rozpoczęciem testu.

W tej chwili test Running Form można wykonać tylko wtedy, gdy zegarek COROS jest sparowany z COROS POD 1 / 2 i nie można go wykonać za pomocą żadnego innego urządzenia innej firmy.